Koekerrroe, bledderrr, rrrabarrrberrr. Echte Leidse woorden die, zoals Jochem Myjer zingt, zo lekker bekken. Met een rrrollende rrr. Er zijn mensen die denken dat Rotterdams en Leids op elkaar lijken, maar naast onze ‘rrr’ zingt het Leids ook nog eens en dat is in de havenstad toch echt niet het geval. Hoe dat komt, willen we hier even verduidelijken.
Na het Ontzet van Leiden in 1574 werd Leiden de eerste protestante stad in de Republiek van Willem van Oranje. De Spanjaarden waren vertrokken, de rust keerde langzaam weer. Leiden is door de eeuwen heen een gastvrije, tolerante stad geweest en het was dus niet vreemd dat vanuit de zuidelijke Nederlanden en Noord-Frankrijk de aanhangers van Calvijn vluchtten naar het vrije Leiden en zich hier vestigden. Zij namen nieuwe technieken mee voor de lakenhandel (die door de oorlog in het slop was geraakt) en zorgden daarmee voor nieuwe welvaart.
Maar zij namen nog iets anders mee: hun eigen taal met woordenschat en tongval. In de loop van de tijden vermengden het Hollandse Leids zich met het Vlaams en Frans. Vergelijk het maar met hoe nu Arabische en Oost-Europese woorden in het Nederlands worden opgenomen (het ging toen alleen wat trager, alle taal werd vooral mondeling doorgegeven). De Franstaligen spraken over ‘père’ en mère’ en hun ‘r’ werd langzaamaan onze beroemde ‘rrr’. De Vlaamstaligen hadden weer andere accenten, zij zeiden bijvoorbeeld ‘mèiske’ met een platte ‘è’. Die platte ‘è’ horen we terug in het Leidse ‘mè-è’, dat een afgeleide is van ‘meid’. En natuurlijk kennen we allemaal de heerlijk zangerige tongval van de Vlamingen. Ook deze is in het Leids verweven en dat is waarom de Leienaren zingen en de Rotterdammerts niet.
Wil jij zelf ook de Leidse taal en cultuur leren kennen en spreken? Reserveer dan hier:
https://groepswijzer.nl/groepsuitjes/in/ludieke-leidse-inburgeringscursus/
